زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

عبیدالله بن حر جعفی







عبیدالله بن حر جعفی، از عشیره بنی‌سعد و از یاران عثمان بن عفان و از حاضران در جنگ صفین بود. او بعدها به مصعب بن زبیر پیوست و بر علیه مختار جنگید و سرانجام به سال ۶۸ قمری در جنگ با کارگزار ابن زبیر در کوفه، کشته شد.


۱ - معرفی اجمالی



عبیدالله بن حر بن عمرو جعفی، از عشیره بنی‌سعد و یکی از فرماندهان دلاور بود. از لحاظ شرافت و فضل، از بهترین مردم قوم خود به شمار می‌رفت.

۲ - عبیدالله و معاویه



عبیدالله از یاران عثمان بن عفان بود و چون عثمان به قتل رسید، جانب معاویة بن ابی‌سفیان را گرفت و همراه وی در جنگ صفین شرکت نمود و تا زمان کشته شدن علی بن ابی‌طالب، نزد معاویه باقی ماند، آن‌گاه راهی کوفه گردید.

۳ - عدم حضور در کربلا



در فاجعه کربلا و رخداد عاشورای ۶۱ ق ناپدید شد و در آن واقعه شرکت نکرد. پس از مدتی ابن زیاد وی را طلبید، اما عبیدالله از رفتن نزد او خودداری ورزید و در محلی کنار رود فرات ماوی گزید و جماعتی فراوان گرد او فراهم آمدند.

۴ - عبیدالله و مصعب



هنگامی که مصعب بن زبیر از سوی برادرش، عبدالله بن زبیر، عهده‌دار ولایت عراق شد، عبیدالله بن حر همراه یارانش نزد او رفت و با او در جنگ علیه مختار شرکت کرد. پس از مدتی این نگرانی، مصعب را فرا گرفت که مبادا عبیدالله از وی روی‌گردان شود. از این‌رو او را زندانی کرد، اما چند روز بعد و با وساطت افرادی از قبیله مذحج، آزاد شد.
عبیدالله از این بابت، از مصعب خشمگین شد و با عصبانیت بیرون رفت. مصعب عده‌ای را پیش او فرستاد تا با او صحبت کنند و وی را به اطاعت متمایل سازند و در ضمن قول حکومت به وی دهند. هم‌چنین عده دیگری را فرستاد تا با او از در جنگ درآیند، اما عبیدالله بن حر گروه اول را جواب کرد و گروه دوم را شکست داد و عزم و اراده خود را (بر جنگیدن) محکم کرد. او که سیصد مرد جنگی همراه داشت، بر تکریت چیره شد و به کوفه شبیخون زد، به‌طوری که مصعب را ناتوان کرد. به‌دنبال آن، یاران عبیدالله پراکنده شدند و او رهسپار کوفه شد.

۵ - وفات



کارگزار ابن زبیر در کوفه با عبیدالله بن حر جعفی وارد جنگ شد، در اثنای نبرد، اسب عبیدالله در رود فرات غرق گردید و او سوار بر شتر شد تا از رودخانه بگذرد، اما در این میان، مردی نبطی به سوی او شتافته و دستانش را گرفت و دیگران او را زدند و در نتیجه، عبیدالله در آب غرق شد. سپس او را بیرون آوردند، سرش را بریدند و آن را نزد مصعب بن زبیر در بصره فرستادند.

۶ - پانویس


 
۱. زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۲، ص۱۳۱.    
۲. ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۴۸.    
۳. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۰۷.    


۷ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۲۵.





آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.